Het onzichtbare zichtbaar maken: hoe doe je dat in participatieve projecten? Participatief onderzoek focust zich vaak bij de start op het articuleren van collectieve ervaringskennis die vaak niet bekend is, niet gehoord is of niet gedeeld is. Hoe kun je deze kennis, die vaak onzegbaar is, overbrengen? In het recent verschenen artikel ‘Boundary Objects: Engaging and Bridging Needs of People in Participatory Research by Arts-Based Methods’ in een special issue over verandering samen met kwetsbare groepen belichten Barbara Groot en Tineke Abma diverse boundary objects. Dit zijn objecten in de brede zin van het woord die grenzen overbruggen, te weten een video, rapport met creatieve uitingen en een brochure gemaakt door co-onderzoekers. In het artikel reflecteren we op de wijze waarop beleidsmakers, zorgmedewerkers en ander publiek reageren op deze objecten. De objecten zijn gemaakt door moeders met ervaringskennis in armoede, mensen die ervaring hebben met psychiatrische crisiszorg en mensen die bijstand ontvangen.
Niet alle boundary objects overbruggen grenzen. Ze maken vaak veel los, zeker als de objecten op kunstzinnige manieren de rafelige rauwe randjes van de ervaringen vertolken. Het vraagt om ethiekwerk om deze objecten in te zetten. Verandering komt niet vanzelf, maar boundary objects kunnen een eerste stap in wederzijds begrip bewerkstelligen.
Klik hier om het artikel te lezen.